—————

تو را

با رنگ کلمات ننویسم

چه کنم؟

با عطر کلمات اگر نبوسمت

سر به کجا گذارم؟

بانوی من!

می سرایمت تمام عمر

می پیچمت لای طعم کلمات

بر رنگها و آهنگها 

می رقصانمت

در چشم هام می غلتی

مروارید و زلال

می لغزی بر گونه هام 

راه می افتی بر کاغذم

عطر نارنجی ات را 

می پراکنی 

رنگ می دوانی بر چهره ام 

پرتقالی ام می کنی

نارنجی می شود

کلمات سیاه

آب می شوم 

در دستهای تو

باز به خواب می روم

تو را می بینم

که می خندی صبح

و خورشید را

از شرق چشمهات

به کلماتم می بخشی.