—————-

می‌خندیدیم و می‌نوشیدیم و خوش بودیم. یانوشکا بلوز و شلوار مشکی به تن داشت، موهاش را دم اسبی

 کرده بود، با یک گردن‌بند عقیق که خودم به گردنش انداخته بودم، ماه شده بود؛ ماهی آرام که در تمام آن شب می‌درخشید. و دور و بر من می‌چرخید. 

مدیر هاوانا آن شب ما را برد قسمت فضای باغ معلق. باغ معلق را ندیده بودم هیچوقت. آنجا یک بهشت کوچولو بود؛ با فیلکوسها و کاکتوسها و چترهای انجیری که معلوم نبود مال چه فصلی اند، مال کدام سرزمین اند، از کدام اقلیم آمده اند، فقط بوی برگ و بهشت در هوای سرد، هنگاهی که لم داده ای روی یک مبل و داری به یانوشکا نگاه میکنی هیچ چیزی نمیتواند خوشبختی را از تو بگیرد. چقدر احساس بی وزنی داشتم، چقدر دلم میخواست از این مبل پاشوم بروم روی مبل دیگر بنشینم، و چقدر خوشبخت بودم.

هرجا می‌نشستم یانوشکا می‌آمد کنارم روی دسته ی مبل یا روی زانوهام می‌نشست. لبخندزنان به آدمها و گلها نگاه می‌کرد و خوشحال بود. دستم را دور کمرش حلقه می کردم و دست دیگرم را می کشیدم زیر برگی که عاشقانه به زندگی ما سر خم کرده بود. 

آن شب یانوشکا "آمریکایی آرام" سفارش داد و من  "ضیافت"، همان رمانهای گراهام گرین که با هم خوانده بودیم. شراب سفید نوشیدیم، و من جای ماتیک یانوشکا را روی جامش بوسیدم.

آن شب یانوشکا بانوی زیبای من بود، هیجان داشت، چند بار توی راه پاهاش پیچید به هم و خودش را یله کرد به من، دلم ریخت و وسط راه بغلش کردم و بوسیدمش. عمیق. مثل یک خواب طولانی بوسیدمش. خوشحال بود. به‌حدی که موقع خواب گفت: «عباس، من این زندگی را دوست دارم. دیگر بدون تو نمی‌توانم زندگی کنم.»

«همین روزها می‌رویم پیانو‌ات را می‌آوریم، اثاثیه‌ات را می‌آوریم که از این خانه به آن خانه معلق نباشی.»

«هیچ چیزی برام مهم نیست، عباس. فقط تو خوب باش. فقط باش.»

و راست می‌گفت. هیچ چیزی جز زندگی مختصر ما براش اهمیت نداشت. از سر کار که برمی‌گشت، هنوز ادامه می‌داد. خرید کردن، چای ‌گذاشتن، داروهای من، غذا پختن، و آخر شب هم می‌آمد توی آشپزخانه کمک من. و نرم نرم حرف میزد: «آقای من! عزیزم. کجایی که امروز اصلاً نداشتمت.»

«من که هستم.»

و بعدش یک دنیا غم آمد توی بغلم. کرگدن گه زده بود و نادین را حامله کرده بود. یک لحظه دلم میخواست بروم مادرید بروم زندان ملاقاتش، یک لحظه حالم ازش بهم میخورد. اَه، مگر یک انسان میتواند اینقدر لاشخور باشد که با یک دختربچه سالها ور برود، آن هم در پشت و پسله ی جنگ، عاقبت شکمش را بالا بیاورد و بعد بزند زیرش. مردکه ی انی مال! آره، مردکه ی انی مال!

این جمله مال کی بود؟

————————-

تماماً مخصوص، ورژن جدید