روز هفدهم مرداد (۸ آگوست)، روز جهانی خبرنگار است. نویسندگان و روزنامه نگاران ما در ایران این روز را عزای ملی خوانده اند. حقیقتا چنین است. هزاران روزنامه نگار و نویسنده و دانشجو در زندان ها زیر بازجویی و شکنجه قرار دارند. تمامی نشریات مستقل یکی پس از دیگری تعطِل شده اند، یاران ما غمگین و دلشکسته اند. عزادارند.
سرکوبگران زنجیر گسسته ی آزادی و بشریت، شاعر را می ربایند، خفه می کنند و بعد جسد را در بیابان می اندازند. خبرنگار را می کشند و پرونده قتل را بالا می کشند. دانشجو را در زیرزمین مسجد زیر شکنجه به قتل می رسانند، و آنگاه بر گلدسته های همان مسجد فریاد می کشند: خدا بزرگ است.
روزنامه نگاران و نویسندگان و وبلاگ نویسان ما در وطن، در روز جهانی خبرنگار قلم بر زمین می گذارند و نمی نویسند.
ما اما در ایران نیستیم، و می توانیم آزادانه بنویسیم. در روز سکوت قهرآمیز دوستان و همکاران مان در روز هفدهم مرداد ماه بیش از پیش می نویسیم، بیشتر افشا می کنیم، و به سیاهچال ها نور بیشتری می تابانیم تا جهانیان چهره ی نظام اسلامی را واضح تر ببیند. به تمام زبان ها، در همه ی دنیا، با تمام قوا ، با هر امکانی.
این یورش و غارت را سر باز ایستادن نیست. دامنه ی قتل های زنجیره ای دامن تک تک اهل قلم را گرفته است. پرونده ی قتل های زنجیره ای پرونده ی فرد فرد ماست. ما نیمه ی دیگر آن پیکر مثله شده در روز هفدهم مردادماه بیدار می مانیم تا یاران ما لمحه ای بیارامند و خواسته ها شان را تحقق بخشند. ما می نویسیم تا آنها بخوانند، که آنها همواره نوشته اند و ما دیده ایم.
روز هفدهم مرداد به احترام روزنامه نگاران و نویسندگانی که در راه آزادی قربانی شدند، به یاد همکاران در بندمان، برای یاران معترض مان، در عزای ملی مطبوعات بر می خیزیم و آنچه در توان داریم به کار می بندیم.
ما می نویسیم. از آزادی می نویسیم، از سانسور و غارت و هجوم، از زندان ها می نویسیم، از سرکوب انسان ها، و نقض حقوق بشر. از دروغگویان و جنایتکاران، از گورهای جمعی، از شکنجه و بیداد می نویسیم.
تمامی حقوق طبق قوانین مالکیت معنوی جمهوری فدرال آلمان محفوظ است | با احترام و عشق ساخته شده توسط دانیال کشانی
9 Antworten
با سلام
اقای معروفی عزیز
خوشحال میشوم به وبلاگ من هم سر بزنید
mastaan.persianblog.com
عباس جان! روزی که اعلام اعتصاب شده و نویسندگان و جراید قلم بر زمین می گذارند(آن هم برای اولین بار در این رژیم بیدادگر که کمر آزادی زیر بار ظلم و جورش خورد شده است) تو می خواهی اضافه کاری کنی؟؟!
و خداوند کسانی را که به دیگران دروغ می گویند
فقط دوست نمی دارد
اما کسانی را که به خود دروغ می گویند
کیفر می دهد.
زیرا آنان
چیزکی به ناحق به دست می آورند
و اینان همه چیز از دست می دهند.
من چون به این شعر اسماعیل همتی ایمان دارم فکر کردم برای شما و همه اهل قلم به خصوص روزنامه نگارانی که در روزنامه های متعلق به مدیران مسئول وابسته زحمت می کشند کاربرد داشته باشد برایتان می فرستم.
در ضمن افتتاح وبلاگتان را تبریک می گویم. لطفا اگر مایل بودید ایمیل تان را هم اعلام کنید.
ممنون
چند قلم شکسته باید تا بمیراند ریشه عمیق و به هم پیچیده فاضلاب مانند این فساد را؟
اگر چه به محض رسیدن به اوج، پروازمان را خواهند ربود، اما آنکه بودن در اوج را در تاریخ ش دارد، هیچ قفسی «آرزوی» او را در بند نتواند نگاه داشت.
ey kash ma ra rokhsate ziro bami bood
aya ahle ghalam dae iran bain ravesh yani shekastan etesab moaferabd ya na?agar na che saruratidarad in nime joda iftade bekhahad benvisad?
می نویسم برای تو
برای ماهیهای قرمز تنگ بلور
می نویسم برای یکشنبه ها
یکشنبه های بی فروغ
می نویسم برای وازه ها
وازه های زخمی از شلاق زور
می نویسم واسه بغض تو
بغض تو
رنگ احساس منه
رنگ دربدر شدن تو کوخه ها
کوی های خیس و سرد
کوی های زرد و درد
رنگ بربر شدن
کودک ممنوع من
می نویسم برای تو
می نویسم…
بخشی از یکی از ترانه ام برای زندانیان راه قلم
خوانده بودم شماره ای از ادینه را که از قول معروفی نوشته بودم می خواهم بهترین داستان دنیا را بنویسم.
متن فراموش شدنی ست ام مضمون ان از مردی حکایت داشت که در روزهای پر تلاطم خفقان از گرفتی جایزه نوبل ادب و آفریدن ماندگار ترین روایت داستانی سخن می گفت.
معروفی را چه شد…
شاید بهترین داستان معروفی حکایتی باشد از کانون تا گردون …
از گردون تا …
روزهای سیاهی در پیش است . بوی سگ ها فضا را در بر گرفته است .گلوله هفت تیر یک هموطن شقیقه هموطنی دیگر را تکه تکه می کند. روزهای سیاهی در پیش است….
روز های سیاهی در پیش است….
مجید محققیان
سلام:آقای معروفی
من سال گذشته کتابی درباره فرخنده آقایی چاپ کردم می خواستم اطلاعات بیشتری درباره شما داشته باشم واگر اجازه بدهید مقدمات تدوین کتابی درباره اثارداستانی شما را داشته باشم.
با تشکر
مهدی کریمی