هست

——-

به همین قناعت کن. برای تو کافی ست. نیست؟

چرا دیشب تا صبح خواب تو را می‌دیدم؟ از سفر برگشته بودی. خسته ولی خوشحال. کمی روی تخت نشستی لباس‌هات را تا کردی گذاشتی روی هم، کمی با من راه آمدی در طول اتاق پذیرایی و حرف زدی، کمی لب طاقچه نشستی. بعد پاشدی آمدی کنار من روی مبل دراز کشیدی. پاهات را دراز کردی روی زانوهام. دست‌هام راه افتاد روی ساق‌هات. بعد خم شدم انگشت کله‌گنده‌ی پای راستت را بوسیدم. خندیدی. هیجان داشتم. برات حرف داشتم. تعریف داشتم. اما باز می‌خواستی بروی سفر. گفتم نیامده؟

خدا حافظ رویاهای خیالی و خالی.

Facebook
Twitter
LinkedIn
Telegram
WhatsApp

Eine Antwort

Schreibe einen Kommentar

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert