در روزمره گی همه ی ما دچار آسیب هایی می شویم که به طور طبیعی آن را احساس نمی کنیم، گاه شانه بالا می اندازیم، و از آن می گذریم. گاه بعد از کار روزانه چرتی می زنیم گاه موزیک گوش می کنیم که صداها، امواج، نگرانی ها، سکوت سهمگین، و یا هیاهو را از خود بشوییم، در واقع دوش ذهنی می گیریم تا کمی آرام بگیریم، و برای کار اصلی آمادگی داشته باشیم.
زمان هایی بود که بعد از کار روزانه پینگ فلوید گوش می کردم و هیاهوی روز را در ذهنم می شستم. زمان هایی هم بود که زیر رگبار مونولوگ آسمان و ریسمان آدمی که مرا گوشه ای پیدا کرده بود، مورد تجاوز روحی قرار می گرفتم، می فهمیدم که بی رحمانه دارد مرا مصرف می کند، من هم بیشتر به صدای لاستیک ماشین بر آسفالت خیس گوش می دادم، اما امکان گریز از کلمات و جملات طرف وجود نداشت. گاهی لحن یکنواخت و آزارنده ی گوینده آنقدر خسته ام می کرد که دلم می خواست نیم ساعتی دراز بکشم و در سکوت دوباره رنگ بگیرم.
من هرگز به بخل و حسدهای کوتوله ها وقعی ننهاده ام و کار خودم را کرده ام، و اصولا اهل کار ایجابی ام، نه سلبی. اما به هر روی، این چیزها هم هست، غریبه زدگی و خودی زنی هم از سوی عده ای هموطن هست، خستگی کار روزانه هم هست، صداها و هیاهوی روزمره گی آدم را از پا در می آورد. چند روزی است که با مسابقات فوتبال اروپا نیازی به هیچ ترفند دیگری برای دوش گرفتن ذهن نیست. هرشب یک یا دو بازی تماشا می کنم و صاف می روم پشت میز.
مخصوصا بازی هایی مثل فرانسه و انگلستان، که در دقیقه ی نود زیدان طومار انگستان را درهم پیچید. یا بازی چک و هلند، که نِدوِد خط بطلانی بر خشونت هلندی ها کشید، وبهشان فهماند که با کوبیدن یک راه، چیزی هموار می شود که پیروزی نام دارد. هلندی ها، آلمانی ها و بقیه ی تیم های خشن باید یاد بگیرند که از قاعده ی „بازی“ پیروی کنند، سخت نگیرند، منقبض نباشند، مثل چک ها و فرانسوی ها فقط بازی کنند. و معرفت داشته باشند. بازی خوب بیش از برد و باخت اهمیت دارد.
راستی فوتبال خوب برابر است با شنیدن یک ساعت راجر واترز، نیم ساعت چرت جانانه، و یک استراحت دبش با چای قندپهلو. بعدش می شود دهلی رمان را فتح کرد.
تمامی حقوق طبق قوانین مالکیت معنوی جمهوری فدرال آلمان محفوظ است | با احترام و عشق ساخته شده توسط دانیال کشانی
31 Antworten
سلام آقای معروفی نمی دونید چقدر خوشحالم که اینجوری پیداتون کردم من همه کتابهای شما رو که در ایران چاپ شده خوندم و خیلی لذت بردم می تونم از شما دعوت کنم به وبلاگ من سر بزنید؟
بر قرار باشی عزیز و پاینده و سربلند همْشه بنویسی .
salam aghaye maroofi. ostade bozorgavar.
khaste nabashid.
bebakhshid ke mozahem shodamo vaghtetoon ro geretam.
man sakene iran shahre qom hastam. inja ye nashriye dare piti daraim va gahi toosh chizaii chap mikonim. yani ye zamime bara ye hafte name.
yeki az doostane be name aghaye hosseine varjani matni dasht az gofto gooi ke dar sale 1370 ba shoma dashte. nemidoonam khatere toon hast ya an. kheyli mael boodim ke in ro ye jaee chap konim.
garche zaheran ishoon az shoma in ejaze ro gerfte boodan va dar ye booltan chap karde boodan
doost dashtam bara etminane bishta nazare shoma ro bedoonam. va age momken bashe az rahnamaii hatoon bahre bigiram.
چون آدرس ایمیل شما را نداشتم درخواستم را اینجا نوشتم. عذر می خواهم.
ba tashakkor
mahdi mousavi nejad
سوال دیگه ای که با تمام جسارت دوست داشتم بپرسم اینه که می تونیم از یادداشت های شما هم استفاده کنیم؟
آقای معروفی شاید در نوشته های قبلی شما باشد اما چون تازه این جا را پیدا کرده ام خیلی دوست دارم بدانم کوتوله ها چه کسانی هستند و اصولا معیار و مقیاس کوتوله بودن چیست و کجاست ؟و راجع به بخل و حسد کوتوله ها و این ها دوست دارم مرا راهنمایی کنید.
پیچیده شدن طومار بریتانیای کبیر در هر عرصه ای، حکمِ قندِ پهلویِ چای را دارد ولی جای افسوس دارد که لاله های نارنجی را نیز باید از زیر غلتک کرامت انسانی عبور داد .
سلام. خیلی خوشحالم که اینجارو پیدا کردم. من کتاب سمفونی مردگان شمارو خیلی دوست دارم.واقعا زیباست.امیدوارم همیشه موفق باشید. در ضمن باعث افتخارم هست اگه به شعرهای من هم یه نیم نگاهی بیندازید.
سلام. مثل اینکه دیگه ما رو فراموش کردین ها؟ شما هم مثل ما از فوتبال انگلیس لذت می برین؟ نه خداییش بازی به این قشنگی از اون ندود بر میاد؟اینجا که داریم حسابی با پیر مرد کرکری می خوانیم .شما چطور؟؟
باید اذعان کنم وبلاگ خوب و وزینی دارید.
من امروز مطالبم را به روز کردم با تیتر روزنامه شرق در مورد وبلاگ و سفر ما!
اگر دوست داشتید در یزدان نگار مطلب را بخوانید.
http://www.yazdannegar.tk
بعضی از بازی های فوتبال درس هایی به آدم می دهند که شاید هزاران معلم نتوانند به ما بیاموزند.
سالها پیش گفته بودم که فوتبال شعری است که با پا نوشته می شود!موفق باشید
سلام خسته نباشید. مطلبی که از دل برآید آسان بر دل می نشیند و قادر به پر کردن تنهایی دلتنگی های ما گوشه نشین های جهان هم می شود، مثل این مطلب شما. تنها یک واژه در این مطلب هست که کمی سوتفاهم ایجاد می کند و آن واژه کوتوله هاست. مطمئنم که روح انسانی شما هرگز در پی آزار و یا تحقیر هیچ معلولی نیست و اشاره و روی سخن شما با استفاده از این واژه انسانهای کوته بین است و نه کوتاه قد .
پایدار و سرافراز باشید.
سلام
لطفا اگر کتابم را خوانده ای به من ایمیل بزن مرسی
[email protected] منتظرم
خداحافظ
می دونین الان خوندن یه متنتون (ماهی تنهای من)به اندازه تمام اون چیزایی که گفتین و حتی بیشتر به من آرامش داد و باعث شد که چند لحظه از محیط سرد و خشک کاری فرار کنم تا لطافت و زیبایی.
با سلام…و خسته نباشید. بسیار عالی بود. مثل همیشه عالی بود. هر چند که این نوشته مثل همیشه نبود و حال و هوای دیگری داشت اما باز عالی بود.
اما آقای معروفی عزیز به ما یاد بدهید قدرت فراموش کردن را . اگر از شر کوتوله ها با موسیقی و نوشتن و فوتبال می شود رها شد………از شر کسانی که دلمان را شکسته و رفته اند چگونه می شود خلاص شد…………………………………
فوتبال را زیاد نمیفهمم اما کوتو له هارا بسیار میشناسم. و نیاز رهایی از زمزمه های آزاردهنده ی شان را بیشتر.
نخست از هر چیز سلام و سپاس. دوم می دانید که دیوانه فوتبالم. بر سیاق همین عادت تیتر مطلب را بلعیدم. از شما روزی در دفتر کارتان در مورد داستان کوتاهی که شادروان گلشیری به گردون فرستاده بود این جمله را شنیدم: (با بیل زده زیر همه چیز و زیر و رو کرده. ) شوت توپ فوتبالت از گلوله ی توپ هم تاثیر گذار تر بود. یک عالم گفتنی های ناگفته آن تو بود. باهاش استراحت دبشی کردم و چای قند پهلو نوشیدم. محمود دهقانی
سلام اقایِ معروفیِ عزیز!
من هنوز یادم هست که وقتی با کلی شوق و ذوق هنرهایِ زیبای تهران قبول شده بودم و این برایام بهانهیی بود که بتوانم جماعتی را ببینم و از جمله نویسندهی کتابی که وقتی تصادف کرده بودم و درد داشتم خواندنِ مومانهای آن تسکین بود برای زخمهایی که بر دست بود و تا ناکجای جهانام را میلرزاند.
اما همین که بعد از چند بار رفتن و آمدن و ذوقزدهگی از اینکه شعرم را گردون چاپ کرده و حالا میخواهم نمایشنامههام را بدهم عباس معروفی بخواند که اگر در خواندن هیچ حسنی ندارد؛ چیزهایی به آدم میگوید که میشود با آن یک مجموعه نوشت.و ناگهان گردون بی گردون.
حالا واقعا بعد این همه سال برایام مهم نیست که چه کسی مقصر است یا نیست مهم این است که عباس معروفی دیگر اینجا نیست و کاش هر کجا که باشد آنجمله را همیشه با خودش بگوید که محمد چرمشیر برایام گفت که وقتی میخواهد رمانی را بنویسد با خود تکرار میکند که عباس تو با این رمان نوبل میگیری!
هنوز هم آن جاهطلبیِ شیرین را دارید آقایِ معروفی؟
بگذریم. حالا باز دلام میخواهد با شما گفتوگو کنم شاید از منظری دیگر اما به هرحال میخواهم گاهگاهی برای شما چیز بنویسم.
از همین لحظه به شما در سایتام لینک میدهم تا حداقل خودم را وادارم هرروز سری به شما بزنم. از اجرای نمایشاتان خوشحالام.
همیشه سرشار کار و انرژی باشید و به دور از هرچه حاشیه.
یا علی!
۱. چه آهنگ قشنگی ۲. روزمره شدن زندگی خیلی وحشتناکه. درست نمی دونم چطوری باید از این روند جلوگیری کرد. ولی مطمئنم خیلیا هستند که روزمرگی شون انقدر روزمره نیست.
با سلام و خسته نباشید اولین باری است که به سایت شما آمدم . از کارگاه آمدم . آیا شما نسبتی با آقای جواد معرفی دارید؟
اگر فرصتی داشتید نگاهی به عکسهایم بیندازید .باتشکر مهرنگار
ولی شنیدن یک کلمه با صدای داریوش لذتی دارد که یک عمر فوتبال دیدن به گرد پای ان هم نمی رسد.
باسی جان سلام به جامعه دوستداران فوتبال خوش آمدید.
از شما چه پنهان ولیعهد جان، ما هم با سلطان بانو هر شب مینشینیم فوتبال تماشا میکنیم! نمیدانستیم شما هم فوتبال تماشا میکنید. راستی بازی هم میکنید؟ چطور است امر کنیم یک دورهی مسابقهی فوتبال ملکوتی راه بیندازیم. خوشبختانه نفرات ما هم زیاد است و میتوانیم یک بازی جانانه ترتیب دهیم. تصدقتان گردم! خبرش را با چاپار ویژه بفرستید که از ذوق فوتبال مردیم!
قبله فوتبالدوست!
چه عجب یک روشنفکر ایرانی ِ فوتبال دوست پیدا شد!….تنها لذت ِ فوتبال هم حذف ِ قدرت مندان است…آلمان،انگلیس،ایتالیا و البته فرانسه.
دوست مهربان آقای معروفی امروز از بوشهر خبر دادند که مادر نویسنده خوب کشورمان منیرو روانی پور در شیراز در گذشته است. قربانت محمود دهقانی
با عرض سلام خدمت شما.
از فوتبال واقعا چیزه زیادی نمی فهمم بیشتر دوست دارم یا کتاب بخونم یا اینکه بیام توی اینترنت. با اینکه خیلی از کتاب های شما را نمی شه ایران پیدا کرد اما چند وقته که پیکر فرهاد را شروع کردم و واقعا دارم ازش لذت می برم مرسی آقای معروفی
سلام آقای معروفی! خوشحال ام که وب تان را می بینم …و خوشحال تر می شوم اگر نظرتان را در مورد شعرهایم بدانم… اگر توانستید به کلبه ی من هم سر بزنید!
فوتبال دیدن تماشای کوتاهی از زندگیست . دیدن این زندگی کوتاه بر بی تفاوت و بی شور زیستنمان در زندگیمان شور کاذبی میبخشد که به ان نیاز دار یم . به ان نیاز دار یم …چون تمام میشود میبینیم فردا صبح باید بلند شوم و دوباره بی تفاوتانه بازی کنیم . چ.ن فوتبال که وجود دارد زندگی کنیم .
سلام
لطفا اگر کتابم را خوانده ای به من ایمیل بزن مرسی
[email protected] منتظرم
خداحافظ
دو روز است بی وقفه چرت جانانه ای مرا فرا گرفته که حتی از فوتبال هم غافلم، اما در خوابم شما که هستید حتی اگر از شما بی خبرم.
پیام
عباس جان خواهر زاده های شما هم مثل شما عشق فوتبال هستند
اما هیف که اصلا مثل شما عواطف قشنگ ندارند
شاید خوشتان نیاید بیشتر نمیگویم
به هر هال دوست دارم بیشتر با شما رابطه داشته باشم
دوستدار شما