————-
هر کسی بالاخره روزی باید این را بفهمد که دست و پا زدن در دنیای بیخبری و بیتوجهی و بدقولی و خشونت و اهانت، بد است؛ هزار بار دردناکتر و هولناکتر از آن که آدم امیدش را و دار و ندارش را از رنگ دلخواه تهی کند بفرستد لای جمعیت سیاه و سفید، خیال کند همهی آنچه بوده یک رویا (یا کابوس؟) نبوده بلکه یک فیلم بوده و تمام شده. کسی رفته لای جماعتی همرنگ شده که قلب پراحساس دخترکی رازآمیز را پاره پاره کند بیندازد دور. و چه حیف! تلاش کرده بودم بگویم هیچ چیزی در این یک سال و نیم فرق نکرده. شکل واقعی ماجرا همین بود که حالا هست…
…
– خاطرات یک بازیگر شکستنخورده
شاکون باخ این روزها در رگهام نواخته میشد و مرا از هیاهوی پوچ دور نگه میداشت.
تمامی حقوق طبق قوانین مالکیت معنوی جمهوری فدرال آلمان محفوظ است | با احترام و عشق ساخته شده توسط دانیال کشانی
