درد

4 Antworten

1. خوبین؟؟؟

   Antworten

2. حالا برگشتنت همان‌قدر آرامم نمی‌کند که نبودنت شاعر.
   ———-
   هوم؟

   Antworten

3. نه برگشتنش مرا آرام می کند و نه نبودنش مرا شاعر.

   Antworten

4. „ما یکدگر را با نفسهامان
   آلوده می سازیم.
   آلودۀ تقوای خوشبختی.
   ما از صدای باد می ترسیم.
   ما از نفوذ سایه های شک
   در باغ های بوسه هامان رنگ می بازیم.
   ما در تمام میهمانی های قصر نور
   از وحشت آوار می لرزیم.“
   استاد من!
   آری ما هم دلتنگ و خاموش عشقیم. عشقی که نفرینی ست.
   و پائیزش وحشی است و ویرانگر. آری.
   امّا چرا؟ چرا دل ندهیم به آن صدائی که همیشه دوستش داشته اید؟
   همان صدای تا به ابد ماندنی که می گفت:
   „در اضطراب دستهای پر
   آرامش دستان خالی نیست
   خاموشی ویرانه ها زیباست…“
   ———–
   بله. همینطوره

   Antworten